Levende hekken

Het komt voor dat levende hekken die al lang in de natuur staan, aan de onderkant dunner worden, waardoor ze vaker gesnoeid moeten worden, zowel aan de boven- als aan de zijkanten. Levende hekken hoeven geen strikt geometrische vorm te hebben, maar kunnen weven en onregelmatige vormen aannemen, wat een nonchalante en creatieve uitstraling geeft. Ook het plantenmateriaal voor de levende hekken kan variëren en op verschillende manieren gemengd worden, wat resulteert in een rijkdom aan texturen en vormen.

Levende schuttingen en diverse groene sculpturen zijn weer helemaal in. De keuze aan planten voor de hagen is enorm en de toepassingsmogelijkheden zijn zeer divers.

Levenslange omheiningen worden ingedeeld naar doel, beplantingsmethode, vorm, hoeveelheid en type.

Afhankelijk van het doel kunnen levende schuttingen beschermend en decoratief zijn.

Beschermende levende hekken beschermen tegen ongewenste inkijk, zon, wind, stof, uitlaatgassen en lawaai, en houden dieren, vee en diverse plagen buiten. Deze levende hekken moeten ook een esthetische functie hebben.

Decoratieve schuttingen kunnen groen zijn (coniferen, hoge en groenblijvende bladeren) en bloeiend (bladverliezende struiken, bloeiende klimplanten). Daarnaast hebben decoratieve schuttingen ook een beschermende functie.

Wat betreft de beplantingsmethode, kunnen levende hekken bestaan ​​uit enkelvoudige, dubbele en meervoudige rijen. Enkelvoudige hekken worden meestal gevormd door coniferen, groenblijvende planten en bloeiende struiken. De planten worden geplant op een afstand van een halve tot een meter. Jonge planten zoals liguster, berberis, evonimus, hibiscus... worden gebruikt voor dubbele rijen levende hekken. De planten worden meestal in de kanalen geplant, volgens het zigzagprincipe, en op een afstand van 30 cm. Er zijn negen planten nodig per meter. Deze hekken vervullen, met regelmatig onderhoud, snel hun functie. Meervoudige hekken worden gemaakt van één of meerdere soorten, meestal ter bescherming tegen wind en sneeuw.

Levende heggen worden, afhankelijk van hun vorm, ingedeeld in vrijgroeiende en gevormde heggen. Vrijgroeiende heggen worden gevormd door natuurlijk gevormde coniferen (zuilvormige en smaragdgroene thuja, jeneverbes - hemelse raket, zuilvormige taxus, cipres), laagbladige of bloeiende struiken (moerasspirea, weigela, hibiscus). Vormige levende heggen worden gevormd door soorten die snoei verdragen en snel regenereren. Ze staan ​​in de volksmond bekend als heggen. Hun vorm (dwarsdoorsnede) kan verschillen (trapeziumvormig, driehoekig, ovaal...), maar ze moeten van onder naar boven smaller zijn.

Qua hoogte kunnen levende schuttingen hoge schuttingen of groene muren zijn (meer dan twee meter), halfhoge schuttingen (een halve tot twee meter) en lage hagen of borders (minder dan een halve meter). Levende schuttingen kunnen bestaan ​​uit één, twee of meerdere soorten. Monotype schuttingen zijn het meest gebruikelijk, waarbij twee soorten in de breedte gecombineerd kunnen worden.